ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΟΥ.

Ήταν 11 το πρωί μίας ημέρας τον Ιούνιο του '14, όταν χτύπησε το τλφν σπίτι, με αποτέλεσμα να ξυπνήσει το Ελενάκι που το είχα κοιμίσει πριν λίγο, αφού το τάισα.
Άστο κορίτσι μου, θ 'απαντήσω εγώ, ακούω τον πατέρα μου από κάτω και διερωτώμουν δεν ξέρει Γαλλικά αφού!
Πατέρα, αν είναι κάποια φιλενάδα πες της συγχαρητήρια για το χαρούμενο ξύπνημα της μπέμπας!
Ευκαιρία να σ' ετοιμάσω κουκλίτσα μου γιατί τούτες οι τρελές δε θα μ' αφήσουν να τη σκαπουλάρω και σήμερις,μονολογώ.
Τα δίδυμα θα μείνουν με τον παππού για παιχνίδι και τα κορίτσια θα την κάνουμε!!
Αφού γίναμε δυο θεές, κατεβήκαμε κάτω στο καθιστικό, όπου βλέπω τον πατέρα να έχει αγκαλιάσει τα δίδυμα μ' ένα τρόπο λες και  κάποιος ήθελε να του τ' αρπάξει απ' την αγκαλιά του.
-Τι έγινε πατέρα, γιατί είσαι έτσι? Ποιος σου έφτιαξε τη μέρα να τον μπουφλίσω???
-Έλα κάτσε δίπλα μου, αλλά πρώτα θα πάρω το Λενάκι στα χέρια μου!
-Ποιος ήταν στο τλφν και τι σου είπε?
-Ο ξάδελφός σου ο Νίκος.
-Ο μπατσοξάδελφος? Να υποθέσω πως δεν ήταν για καλό το τηλεφώνημά του?
-Κάτσε δίπλα μου, ηρέμησε και θα σου πω!!
Προσπαθούσε ο άμοιρος να βρει τα λόγια και τον τρόπο πως να μου πει τα μαντάτα, που δεν ήταν καθόλου ευχάριστα.
Ήξερε την αδυναμία που είχα στον παππού μου αλλά και στον μεγαλύτερο αδελφό της μανούλας μου
κι ο καψερός κόμπιαζε πως θα μου πει για το δυστύχημα!!
Είχαν ένα τροχαίο εκείνο το πρωινό, όπου είχε σαν αποτέλεσμα τον ακαριαίο θάνατο πατέρα και γιού!
Νόμισα πως άνοιξε η γη κάτω απ' τα πόδια μου, καθώς μου αφηγόταν τα δυσάρεστα. Ήθελα να ουρλιάξω να ξεσπάσω, να κλάψω, αλλά συγκρατήθηκα μπρος στα παιδιά μην τα τρομάξω, ειδικά τη μικρούλα μου κι έπνιξα μέσα μου αυτό που αισθανόμουν εκείνη τη στιγμή!
-Πατέρα πρόσεχε σε παρακαλώ τα παιδιά, να πάω στο υπόγειο να ξεθυμάνω!!
-Πήγαινε παιδί μου, αλλά σε παρακαλώ μη κάνεις καμμιά τρέλα!!
Κατέβηκα κάτω και άρχισα να κλωτσάω σαν αφηνιασμένη, ενώ ο σάκος του μποξ συνεισέφερε τα μέγιστα στην εκτόνωση των συναισθημάτων μου!
Ανέβηκα επάνω και ο πατέρας με ρωτούσε με αγωνία πως είμαι!
-Τι θα κάνω μπαμπά μου? Πως θα διαχειριστώ τούτο που μας βρήκε?
-Η ζωή συνεχίζεται αγάπη μου, σκέψου τη ζωή σου τον άντρα σου και τα παιδιά σου!
-Και η γιαγιά? Τι θ' απογίνει μόνη της ανάμεσα στους γύπες??
-Φέρτην εδώ! Λέει αυθόρμητα!!!
-Μπαμπάκα μου να σε φιλήσω!
-Τον άντρα σου να φιλήσεις άμα συμφωνήσει κι αυτός!
-Στο χέρι του είναι??Για τη ...Νάντια τη πρεσβύτερη μιλάμε!
Μην τα πολυλογώ, έγινε η κηδεία μετά από δύο ημέρες, αλλά κι εμείς μείναμε πάνω από μήνα για να πείσω τη γιαγιά, αλλά και να κανονίσουμε κάποιες λεφτομέρειες.
Τώρα, μετά σχεδόν τρία χρόνια, η γιαγιά μου ξανάνιωσε περιτριγυρισμένη από τα δισέγγονα, αφού κάθε βράδυ  μαζεύει και τα τέσσερα, έχοντας πάντα να τους διηγηθεί κάποια ιστοριούλα σαν παραμύθι μέσα απ' τη πείρα των κατάλευκων μαλλιών της.
Τον Νοέμβριο κλείνει αισίως τα 91,σκορπίνα σαν την γράφουσα και τούτη, την έχω κυριολεκτικά στα πούπουλα, ενώ ο Γιαννάκης μου φροντίζει να την εφοδιάζει με ό,τι πιο φρέσκο και υγιεινό για το διαιτολόγιό της.
Εκείνη πάλι έχει τεράστια αδυναμία στην Ηλέκτρα μου, όχι μόνο ονόματος αλλά επειδή της θυμίζει πολύ έντονα τη μανούλα μου και δεν χάνει ευκαιρία να μου υπενθυμίζει κάτι που είπε όταν την πρωτοείδε βρέφος ακόμη.
-Η μάνα σου όπως ξέρεις ήταν πεντάμορφη κι εσύ την συμπλήρωσες, αυτό όμως το κορίτσι σας βάζει κάτω και τις δυο από τώρα!!
Νάσαι καλά γιαγιάκα μου! Κι εγώ σε λατρεύω!!!
Μαζί της έχω γίνει καλύτερη μαγείρισσα, έμαθα του κόσμου τις συνταγές, πολίτικη γαρ η καταβολή της, και πάντα με χαμόγελο μου υπενθυμίζει κάτι!!
-Ο έρωτας κορίτσι μου ξεκινάει απ' το στομάχι! Πρώτα φροντίζεις για το στομάχι του αντρός σου και τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους!
Γι' αυτό και ο Γιαννάκης μου άρχισε να γλύφει ακόμα και τις...πατούσες του!!Γιαγιάκα μου ΘΕΑ!!!
Της μαμάς μου η μαμά, είναι δυο φορές μαμά κι έχω χρέος υποχρέωση και καθήκον απέναντί σου!


ΥΓ. Σε λίγη ώρα θα την βγάλω βολτίτσα στο παρκάκι εδώ παρακάτω, αφού ο γιατρός της συνέστησε
να περπατάει καθημερινά έστω και για λίγο. Μετά στο σμαρτάκι για βολτίτσα στις παραλίες της Νίκαιας και περιχώρων.