Σήμερα θα κάνω μια αναρτησούλα για την πόλη μας, στην οποία ζούμε μονίμως απ' το
'11 με τον άντρα μου και τα παιδιά μας, τέσσερα μέχρι στιγμής, την γιαγιά μου Νάντια την
πρεσβύτερη, η οποία έμεινε χήρα εδώ και τρία χρόνια και αρχίζει να ξανανιώνει με τα δισέγγονά της,
την μικρότερη αδελφή μου καθώς ήρθε για το μεταπτυχιακό της,αλλά απ' ότι βλέπω πάει
και τούτη να φτιάξει την δική της οικογένεια,τον μπαμπά και τη μαμά με τον μικρότερο αδελφό μου
όπου κι ετούτος σπουδάζει εδώ.Έτσι κι αλλιώς το σπίτι είναι τεράστιο και δίπατο,οπότε?
Τι κάνει μια ξανθιά που θέλει όλους τους δικούς της κοντά??
Και φυσικά οι καρδιακές φιλενάδες μου και γειτόνισσες, κάτι περισσότερο από αδελφές. Τι άλλο να ζητήσω η άμοιρη?
Ενίοτε όταν έχουν όρεξη τα κορίτσια, κατεβαίνουμε στο γυμναστήριο που επιτέλους
κατόρθωσα να στήσω στην υπόγα και τις εκπαιδεύω στο kickboxing και όχι μόνο!
Τούτο το σπίτι, ένα παλάτι για τη βασίλισσά μου όπως λέει ο Γιαννάκης μου, ήταν το δώρο του
μετά την βάπτιμή των διδύμων.
Αλλά αρκετά με τα πεπραγμένα και τις δραστηριότητές μας.Ίσως στο μέλλον βγάλω ανάρτηση
με μια πολύ....ζουμερή συζήτηση που είχαμε κάποτε!
Να πω τώρα δύο λογάκια για την πόλη μας, τούτη την πανέμορφη,κοσμοπολίτικη,πολύβουη,αεικίνητη,
και συνάμα πολύ ερωτική και αγαπησιάρικη πόλη!
ΝΙΣ,ή επί το Ελληνικότερον Νίκαια στην Γαλλική Ριβιέρα, χτισμένη στον κόλπο των Αγγέλων!
18 χιλιόμετρα απ' το Μόντε Κάρλο ανατολικά,25 χλμ. απ' τις Κάννες δυτικά,45 απ' το Σεν Ραφαέλ,
αγαπημένο προορισμό εμένα και του άντρα μου,80 χλμ. από το Σεν Τροπέ και ούτω καθ' εξής.
Ονειρεμένη πόλη σε παραδεισένια τοποθεσία, πέμπτη σε πληθυσμό πόλη της Γαλλίας,με κάτι παραπάνω
από 400.000 κατοίκους,όπου εκτός του τουρισμού,της τέχνης και του πολιτισμού,οι ασχολίες των κατοίκων
επεκτάθηκαν στη βιομηχανία, την επιστήμη και φυσικά την υψηλή τεχνολογία.
Λίγα λόγια τώρα για την ιστορία της.
Στους πρόποδες του Mont Baron, υπήρξαν ευρήματα προ ιστορικού οικισμού,αλλά ουσιαστικά η πόλη ιδρύθηκε
από Φωκαείς αποίκους εκ Μασσαλίας τον 4ο αιώνα πΧ.Τ' όνομα της πόλης προέρχεται πιθανόν από
κάποια νίκη εναντίον των γηγενών.
Στα Ρωμαϊκά χρόνια η πόλη αναδείχθηκε σε θέρετρο των επιφανών πολιτών της, χτίζοντας παράλληλα λουτρά,
υδραγωγεία,θέατρα και φυσικά πάμπολλες επαύλεις.
Τον 10ο αιώνα η πόλη ήταν στα χέρια Προβηγκιανών κόμητων και απ' το 15ο αιώνα περιήλθε στην Σαβοΐα
Το 1860 δόθηκε πλέον στη Γαλλία επί Ναπολέοντος του τρίτου.
Υπήρξε τότε θέρετρο εύπορων Άγγλων όπου κατά μήκος της Promenade des Anglais,έχτισαν τις κατοικίες τους,
γι' αυτό άλλωστε πήρε τούτο τ' όνομα η λεωφόρος,με μεγάλους κήπους αφού μερίμνησαν να φέρουν διάφορα φυτά
και δένδρα από κάθε μέρος της Βρετανικής αυτοκρατορίας.Η Νίκαια είναι ξέρετε γεμάτη από φοίνικες πλατείες
και συντριβάνια,μυρωδιά πεύκου γιασεμιού και μιμόζας,αλλά το μεγάλο της ατού είναι το ήπιο Μεσογειακό κλίμα
και φυσικά η δεσπόζουσα θέση της στην περιοχή, την κάνει must για όποιον έρθει στα μέρη μας.
Ερχόμενος κάποιος με αεροπλάνο,θα νομίσει πως πάει για βουτιά στη θάλασσα κατά την προσγείωση!
Αυτό τουλάχιστον έπαθα την πρώτη φορά που ήρθα, χαζεύοντας απ'το φινιστρίνι!
Και τούτο συνέβει όχι γιατί ήταν ατζαμής ο πιλότος, αλλά όπως έμαθα, όταν κατασκευάστηκε το αεροδρόμιο
αποστραγγίστηκε μέρος του πυθμένα της θάλασσας δίνοντάς σου την εντύπωση της βουτιάς!!Ακόμη να το ξεπεράσω
και αποφεύγω πλέον να κάθομαι στο παράθυρο όταν ταξιδεύουμε.
Σημειώνω πως το αεροδρόμιο της πόλης είναι το μεγαλύτερο της Γαλλίας μετά του Παρισιού!
Όποιος λοιπόν επισκεφτεί την Νίκαια,θα βρει πολλούς λόγους να την αγαπήσει,όχι τόσο για τη χλιδή που θα του
προσφέρει αν αντέχει η πορτοφόλα του, όσο για τα πάμπολλά μνημεία και μουσεία, την παλιά πόλη με τα στενά της
σοκάκια και τ'αμέτρητα μπιστρώ, τις γκαλερί και φυσικά τα νυκτερινά της κέντρα!
Ξέρετε η Νίκαια έχει τα περισσότερα και αξιολογότερα μουσεία της Γαλλίας μετά το Παρίσι!
Εδώ επίσης θα βρεις καθημερινά, την υπαίθρια αγορά στην Κουρ Σαλαγιά γεμάτη με ντόπια προϊόντα και όχι μόνο!
Την αγορά λουλουδιών όπου σχεδόν δίπλα της είναι το παλάτι Λασκαρί, με τα ζωγραφιστά ταβάνια και τις ασημένιες πόρτες!
Πολλά κτήρια μεταξύ 17ου και 19ου αιώνος,όπως το Δημαρχείο,το Δικαστικό Μέγαρο και η Όπερα
Ο αποξηραμένος ποταμός Παγιόν ο οποίος φιλοξενεί στην κοίτη του κήπους, συντριβάνια και πλατείες με διάφορα
δρώμενα όταν σκάσει μύτη η άνοιξη και φυσικά το φεστιβάλ της jazz που γίνεται ανελλιπώς κάθε Ιούλιο.
Κι εδώ η Νίκαια έχει την παγκόσμια πρωτιά! Το εν λόγω φεστιβάλ εγκαινιάσθηκε το 1948 σε παγκόσμια πρώτη εδώ
και όχι στη Νέα Ορλεάνη της Γιούζα πατρίδα της jazz!
Το Φεβρουάριο κάθε χρόνο, απ'το 1870 περικαλώ, γίνεται και καρναβάλι.
Έλεγα λοιπόν για τα μουσεία της και ας αναφερθώ σε ορισμένα απ' αυτά.
Εδώ υπάρχει το ΜΑΜΑC!Τι είναι αυτό? Μουσείο Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης όπου ο επισκέπτης θα βρει εκτός των άλλων
έργα του Andy Warhol καθώς και του Yves Klein.Το Διεθνές Μουσείο Νάιφ, Το Μουσείο Καλών Τεχνών όπου φιλοξενεί
έργα του Μονέ,του Ντεγκά και του Σιζλέ! Ίσως οι αξιολογότεροι Γάλλοι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι του 19ου αιώνα.
Η οικία του Ματίς,όπου έζησε στη Νίκαια από το 1917 έως το θάνατό του το 1954 στο Σιμιέ προάστιο στα βόρεια της πόλης,
με αριστοκρατικές και πολύ εκκεντρικές επαύλεις. Η οικία toυ λοιπόν έχει μετατραπεί σε μουσείο όπου εκτίθενται τα θέματα
με τις νεκρές φύσεις,προσωπογραφίες και φυσικά τα προσωπικά του αντικείμενα.
Θέλω να μείνω λίγο σε αυτόν τον εκπρόσωπο του φωβισμου διότι, αν και δεν κατέχω πολλά από τη ζωγραφική γενικά, μου έκαναν
τρομερή εντύπωση τα έντονα χρώματα των έργων του καθώς και η εκφραστικότητα των προσώπων που απεικονίζει.
Το '41 προσεβλήθει από καρκίνο που τον ανάγκασε να μείνει σε αναπηρικό καροτσάκι έως το θάνατό του.
Πολλοί είν'αυτοί που υποστηρίζουν πως τούτη ήταν η καλύτερη περίοδος των δημιουργημάτων του.
Άλλα μουσεία που θα βρείτε είναι αυτό της Τέχνης και Ιστορίας στο ανάκτορο Μασενά, το μουσείο Μαρκ Σαγκάλ, εκείνο
της Φυσικής Ιστορίας,της Ασιατικής Τέχνης,το Αρχαιολογικό Μουσείο,η γκαλερί Ρενουάρ,δεν πήγα ακόμη,το Θέατρο
Φωτογραφίας και πολλά ακόμη,όρεξη και χρόνο να έχεις να τα επισκεφτείς!
Επίσης είναι διάσπαρτες οι πολυτελείς κατοικίες του 19ου αιώνος που μερικές φιλοξενούν μουσεία,πάμπολλα
μνημεία και φυσικά είναι από μόνες τους ένα αξιοσημείωτο επισκέψιμο αξιοθέατο.
Δεν σταματά εδώ όμως η αφήγησή μου για τούτη την πανέμορφη πόλη, που πιστέψτε με, αν και ζω μόνιμα τώρα
εδώ κι έξη χρόνια, κάθε φορά ανακαλύπτω και κάτι καινούργιο!
Σήμα κατατεθέν της Νίκαιας είναι φυσικά η παραλιακή λεωφόρος Promenade des Anglais, η οποία εκτείνεται
σε μήκος πέραν των πέντε χιλιομέτρων, με τα χλιδάτα και φημισμένα ξενοδοχεία, το πιο γνωστό ίσως το Negresco
τωv Belle epoque χρόνων, με τον περίφημο πολυέλαιο baccara στο σαλόνι του.
Έχει περίπου 15 ιδιωτικές παραλίες με ανέσεις και υπηρεσίες κάθε είδους, αλλά από τιμές χαλαρά και για πλάκα θες το λιγότερο
ένα πενηντάρι ατομικά μόνο για την είσοδο και τη καρεκλίτσα σου!!Φανταστείτε πως η Florida beach έχει μέχρι και τζακούζι!!
Φυσικά υπάρχουν και οι δημόσιες παραλίες με χαρακτηριστικότερες εκείνη της Leuval, όπου πάμε για σέρφ μιας κι εκεί επιτρέπεται,
η Beach Carras όπου μπορείς να φέρεις και το ζωάκι σου(δίποδο ή τετράποδο) αν έχεις για μπάνιο, η παραλία
Saint Helene και άλλες που δεν συγκρατώ τα ονόματά τους. Σε όλες τις παραλίες των λουόμενων απαγορεύεται
αυστηρώς και δια ροπάλου κάθε είδους μηχανοκίνητο, όπως τζετ σκι ή κρις κράφτ!
Μέχρι και χώρους για σπορ διαθέτουμε άμα λάχει! Ιππασία, τένις, γκολφ, σκούμπα ντάιβιν, μπιτς βόλει!
Τώρα αν νομίζεις πως θες το κάτι παραπάνω, μπορείς να πας δίπλα στο Κάρλο να δοκιμάσεις τη τύχη σου παίζοντας
ρουλέτα και όχι μόνο! Απλά για ενημέρωση, πολλοί έφυγαν κυριολεκτικά ξεβράκωτοι από κει μέσα!
Δεν φτάνει ένα βιβλίο να γράψω για τούτη την παραδεισένια πόλη, την πόλη μας, όπου όταν ήρθα για
πρώτη φορά, ομολογώ πως δεν μου γέμιζε το μάτι και αρνιόμουν την προοπτική της μόνιμης διαμονής μας!
Πόσο έξω έπεσα, αφού σήμερα θα κάνω επανάσταση αν θα πρέπει, χτύπα ξύλο, να την εγκαταλείψουμε!!
Στην αρχή όλα τούτα ήταν πρωτόγνωρα κι απίστευτα για τη πάρτη μου, που είχα μάθει να πορεύομαι διαφορετικά!
Όμως εγκλιματίστηκα και απολαμβάνω τούτο που ήρθε απλόχερα και απρόσμενα για μένα συνωμοτικά!
Και δεν αισθάνομαι ενοχές ή κόμπλεξ, που ανακάλυψα μια ζωή την οποία ούτε στα πιο αισιόδοξα όνειρά μου
φανταζόμουν πως θα ζούσα, γι' αυτό όταν ξυπνώ το πρωί, δεν αρκούμαι μόνο να τσιμπιέμαι για να διαπιστώσω αν είναι αλήθεια
όλο τούτο το σκηνικό, αλλά ανοίγω διάπλατα τη μπαλκονόπορτα να αισθανθώ τη μυρωδιά του γιασεμιού και να με
χαϊδέψει το πρωινό αεράκι της Μεσογείου! Μετά αγκαλιάζω και φιλώ τον άντρα μου ευχαριστώντας τον για όλα αυτά.
Τόσο απλά!
Mε πιάνει όμως και το παράπονο γιατί θα μπορούσε και η χώρα μου να έχει έναν ανάλογο προορισμό, πέραν της
Μυκόνου ή της Σαντορίνης και των άλλων πανέμορφων νησιών της.
Ακόμη και στην Αττική! Λίγα χιλιόμετρα έξω απ' την Αθήνα! Από το Παλαιό Φάληρο μέχρι την Παλαιά Φώκαια ή και
το Σούνιο άμα λάχει! Αν κάνεις αυτή τη διαδρομή, μέτρησε πόσες παραλίες και πανέμορφα τοπία θα βρεις!
Η Γαλλική Ριβιέρα και η Ιταλική σαν συνέχειά της, θα μοιάζουν φτωχότερες!
Συγκρατήσου ξανθιά! Για την Ελλάδα μιλάς, τη χώρα του ωχαδερφισμού και της προχειρότητας!
Ξημέρωσε! Ώρα για καφέ, με καλεί ο άντρας μου. Πρέπει να ετοιμάσω και το πρωινό για τα παιδιά, αλλά πρώτα το γαλατάκι για τον junior.
Αύριο ο Γιαννάκης μου υποσχέθηκε βολτίτσα με το κάμπριο που έλειπε απ' τη...γκαρνταρόμπα του και πως θα με
αφήσει λέει να οδηγήσω εγώ!!Θα ξυπνήσει ο
θηλυκός...Χάμιλτον μέσα μου με τέτοιο εργαλείο!
Είσαι σίγουρος αγάπη μου γι' αυτή σου την απόφαση???
ΥΓ. Τι ήθελε να πει το υπουργό καμένο με τη γραβάτα που ανήρτησε στον τουίτυ???
Το δώρο του για τον Alexis ή τι θα πάρει Ο Έλληνας με τα μνημόνια??
Κι ελπίζει πως όόόλα αυτά που θέλει να εφαρμόσει θα τα περάσει...αβρόχοις ποσί?
